مجله دوربین دانشنامه هرات، ادبی، فرهنگی، هنری و اجتماعی 
محمد نادر شاه بعد از گذشت یک سال از به قدرت رسیدنش، لويه جرگه کابل را در سال (١٣٠٩ ه.ش مطابق با سال ١٩٣٠ میلادی) برای تصويب لايحه انتخابات شورای ملی، تعداد و شيوه کار وکلای مجلس، رنگ بيرق راه اندازی نمود و اعضاى جرگه در موارد فوق بعد از مباحثات به توافق رسيدند.
اعضاي این جرگه که به ٣٠١ نفر می رسيد، از میان مردم و باشندگان ولایات مختلف کشور انتخاب شده بودند.
به همین منظور در اواسط همین سال یکی از نشانه های دموکراتیک شدن در ولایت هرات به خودنمایی آغاز کرد و انتخاب نماینده گان برای لویه جرگه کشور به راه افتاد
این انتخابات علاقمندی زیادی میان اهل فرهنگ و ادب ولایت هرات را برانگیخت تا جایی که در نظر بسیاری از نویسندگان، شخصیت هایی چون – سرور جویا و منشی عبدالکریم به عنوان نامزدان و وکلای برتر ارزیابی می شدند. در طرف مقابل آن، علماء و روحانیون هرات نیز نمایندگانی خاص به خود داشتند.
انتخابات هیات ها برای اشتراک در لویه جرگه سراسری سال1309 زیر کنترل سخت عبدالرحیم خان – والی وقت هرات- گرفته شده بود. حکومت خود بی توجه به مشارکت گسترده مردم و باشندگان هرات، اقدام به انتخاب نامزدهای نمایندگان نمود و در نتیجه، کسان زیر به عنوان نمایندگان شهر در لویه جرگه برگزیده شدند:
1- منشی عبدالکریم احراری.
2 – خواجه سید عظیم– نماینده دفتر محلی شرکت «اصلاح»، سخنور آشتی پذیر، که تجربه نمایندگی در یکی از جرگه های زمان امان الله را داشت،
3- میر گازرگاه-
برگزاری انتخابات در مساجد، در جمع نمازگزاران، می بایستی انجام می شد و آزاد بودن آن را می باید نمایش می داد. مگر پس از چند روز، بخشی از نمایندگان، برای کناره گیری از کرسی های خود شتاب کردند که این کار حکومت را ناگزیر گردانید، انتخابات را دو باره برگزار نمابد. این بار، نمایندگان بیشتر آدم های کم تجربه از کار برآمدند. با آن که گزینش شیخ محمد امین بزرگ شیعیان هرات، «حادثه» ویژه یی شمرده می شد.
