چندی پیش دومین جشنواره دمبوره بامیان به هدف توسعه موسیقی هزارگی برگزار شد. این برنامه برای دو روز (جمعه و شنبه، ۸-۹ سرطان ) برگزار گردید و دمبورهنوازان از هفت ولایت افغانستان در آن شرکت دارند.
دمبوره به عنوان یکی از قدیمیترین سازهای خراسانی که با دوبیتی و رنجهای اجتماعی و اشک و داغهای عاشقانه همراه بوده است، امروزه نیز در میان مردم از جایگاه ویژه و محبوبیت خاصی برخوردار است. تجلیل از پیشگامان حوزه موسیقی محلی رسالتی است بر عهده جامعه که از این طریق به انجام میرسد.
در سالهای اخیر دمبوره به حیث یکی از ابزارهای اصیل موسیقی سنتی و محلی هزارگی از شهرت و مقبولیت عام در این جامعه برخوردار شده است. هزارههای افغانستان احساس همذات پنداری عجیبی با این ساز خشک چوبی دارند. این جماعت هر جا که آواره شدهاند و در هر گوشهای از جهان که سکونت گزیدهاند بیصدای دنگ دنگ دمبوره، نتوانستهاند زندگی کنند و این ساز پدری را چون یک میراث گرانبها که همیشه با نوعی حس نوستالژیکی آمیخته بوده است، با خویش تا دورترین نقاط کشور و جهان حمل کردهاند. از بامیان تا بادغیس، از غزنی تا بدخشان، از مشهد ایران گرفته تا کویته پاکستان و تا استرالیا و مسکو و پکن.
اما همگان شاید بدانند که امروزه در پرتو فنّاوری و رشد ارتباطات، هنر موسیقی از سرعت پیشرفت عجیبی برخوردار است. برخی از موسیقیهای فولکلور اکنون رنگ جهانی به خود گرفته است. روشن است که باقی ماندن دمبوره در وضعی کنونی خویش، نمیتواند پاسخگوی نیازهای هنری، نوجویی و تنوعطلبی نسل حاضر باشد.
دمبورهنوازان هزارگی باید در فکر مدرن ساختن و علمی کردن این ساز سنتی برآیند. اگرچه تلاشهای ارجمندی توسط برخی از هنرمندان هزارگی برای بروز ساختن آن در جریان است اما این تلاشها کافی به نظر نمیرسد، امید میرود که جشنواره دمبوره در بامیان زمینهساز بستری برای رشد این ساز خوشآهنگ و مردمی شود.