سیزده بدر در هرات

هراتیان مانند سایر هموطنان در دیگر ولایات کشور روز سیزدهم حمل را در دامان دشت و صحرا رفته به میله و سرور می پردازند.
در این روز تخت سفر، باغ ملت، پشتون پل، شیدایی، میرداود، کمر کلاغ و دیگر مناطق تفریحی هرات مملو  از شهروندان می شود.
به طور کلی در میان جشن‌های سال نو  جشن سیزده به در مبنا و اساس دیگر جشن‌ها را ندارد. در کتاب‌های تاریخی اشارهٔ مستقیمی به وجود چنین مراسمی نشده‌است اما در منابع کهن اشاره‌ هایی به روز سیزدهم ماه حمل دیده می شود.
گفته می‌شود آریایی ها در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده ایست، به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌کردند و در حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دورهً نوروز را به پایان میرسانیدند.
در همین خصوص نعمت الله سروری، استاد پوهنتون هرات نیز  13 بدر را یکی از آیین های باستانی آریایی ها خوانده و اجرای آن را از زمانهای قدیم بر شمرد. او می گوید” مردم به دل طبیعت رفته و از زنده شدن دوباره زمین درس تلاش و زندگی نو میگیرند. این فرصت خوبی برای دید و بازدید دوستان و خانواده ها میباشد.”
خوردن نان چاشت و تنقلات در طبیعت یکی از عادات پسندیده این روز است.
هر چند در افغانستان تنها روز اول سال تعطیل عمومى است؛ اما بسیاری از شهروندان هرات  در روز سیزده حمل دست از همه فعالیت‌های تجاری و کسب و کار شسته و در کنار خانواده و فامیل خود به سر می برند.
خانه تکانی، تهیه لباس نو، پختن کلچه، سمنک، تهیه هفت میوه و چیدن سفره هفت سین از سنت‌های قدیمی مردم هرات در آغاز سال نو می باشد.