مزار واعظ کاشفی

آدرس:  شهر هرات- ناحیه پنجم-  بالاتر از مناره ها- شرق خیابان هرات- نارسیده به فلکه مولانا جامی

راه های منتهی به این آبده:

از شمال: فلکه مولانا جامی به سمت خیابان هرات- نارسیده به جاده بدیل مناره ها – سمت شرق خیابان.

از جنوب: فلکه شهر نو به سمت جاده بدیل مناره ها الی خیابان هرات- سمت شرق خیابان./  همچنان از فلکه درب ملک به سمت مناره ها، الی خیابان هرات.

از شرق: جاده های غربی خیابان شهید میرویس صادق به سمت خیابان هرات

مزار واعظ کاشفی یکی از آبده های تاریخی هرات است که در شمال شهر و در خیابان هرات واقع شده است. این آبده با دارا بودن یک باب مسجد و فضایی نسبتاً بزرگ و سرسبز، چشم هر بیننده ای را به خود معطوف می دارد.

خوشبختانه در این اواخر و در فصل خزانی سال 1398 پروژه بازسازی و مرمت این زیارت روی دست گرفته شده است.
هزینه بازسازی این بنا ۳۳۰ هزار دالر آمریکایی گفته شده که از سوی موسسه فرهنگی اچکو با نظارت دقیق اداره اطلاعات و فرهنگ اجراء می‌شود.
بازسازی و مرمت این زیارت یک سال را در بر می‌گیرد که نقاط مختلف این بنا تحت کار قرار خواهد گرفت.
آریا رئوفیان رئیس اطلاعات و فرهنگ هرات می‌گوید: در قالب این پروژه خشت‌فرش پشت بام، صحن بنا، استحکامات دیواره‌های بنا و اطراف آن، مرمت و زیباسازی کاشی‌ها، ساخت سرک‌ها و پیاده‌روهای داخل و بیرون، همه شامل این پروژه خواهد بود.
آقای رئوفیان، مولانا حسین واعظ کاشفی را یکی از شخصیت‌های بزرگ، نام‌دار و دایره‌المعارفی جهان اسلام در عصر تیموریان در قرن نهم می‌داند که به علوم مختلف و زیادی دسترسی داشته است.
مولانا حسین واعظ کاشفی ریاضی‌دان، منجم، مفسر، نویسنده، عارف و شاعر قرن نهم است که به گفته آقای رئوفیان بیشترین تعداد آثار نوشتاری از وی به جا مانده است.
رئیس اطلاعات و فرهنگ هرات که مولانا کاشفی را یکی از بزرگترین نویسندگان دوره تیموریان می‌داند، کتاب اخلاق محسنه وی را در شمار هفت کتاب برتر جهان در حوزه اخلاق اجتماعی و حکومت‌داری عنوان می‌کند.
رئیس این اداره تاکید دارد، با مرمت این بناء، شمار گردشگران در هرات نیز افزایش چشم‌گیری یافته و گوشه‌ای از گذشته تاریخی هرات نیز زنده خواهد شد.
در عین حال عبدالقیوم رحیمی والی هرات نیز با تاکید بر این مطلب که هرات نسبت به سایر ولایات بیشترین تعداد آبده‌های تاریخی را در خود دارد، می‌گوید که اداره محلی با همکاری ریاست اطلاعات و فرهنگ، فرهنگیان و سایر ادارات و نهادها تلاش دارند و مصمم اند تا با مرمت و بازسازی بناهای باستانی این ولایت صلابت، حیثیت و ارزش این شهر را یک بار دیگر به آن برگردانند.
والی هرات که بناهای تاریخی را از سرمایه‌های بزرگ این شهر و وطن می‌داند، با تاکید از مردم می‌خواهد تا در کنار دولت در حفظ و مراقبت از بناهای تاریخی توجه جدی داشته باشند.
این‌مقام بلند رتبه دولتی همچنان تصریح نمود که اداره محلی هرات به این منظور نیز تلاش دارد تا بودجه بیشتری را از حکومت مرکزی، نهادهای حامی ملی و بین‌المللی برای مرمت و بازسازی آبده‌های تاریخی این ولایت جذب نماید.

زندگینامه کمال‌الدین حسین واعظ کاشفی

(۸۴۰ ه‍ ق در سبزوار – ۹۱۰ ه‍ ق در هرات)

    مدتی را در زادگاهش به وعظ و سخنرانی گذراند سپس به نیشابور و سپس مشهد نقل مکان کرد. گفته می‌شود که در سال ۸۴۰ رؤیایی دید که در آن روح سعدالدین کاشغری—صوفی نقشبندی که به‌تازگی درگذشته بود—او را به آمدن به هرات فرا می‌خواند.[۲] در هرات آنچنان تحت تأثیر عبدالرحمان جامی—عارف و شاعر بزرگ پارسی‌گوی و جانشین کاشغری—قرار گرفت که نه‌تنها به طریقت نقشبندی وارد شد بلکه با خواهر او نیز ازدواج کرد.

ملا حسین کاشفی تالیفات گرانقدر و مهمی دارد. مهمترین تالیفش انتخاب گزیده ای از مثنوی به نام لباب و انتخاب گزیدة مجددی از  کتاب اخیر به نام “لب الالباب مثنوی” مشتمل بر حدود یک چهارم مثنوی مولوی است که به طریق موضوعی و در سه بخش شریعت، طریقت و حقیقت طبقه بندی گردیده است. در مقدمه کتاب چنين گفته است:«… لاجرم جهت انفجار مياه1 اين معاني سه عين2 متعين ساخت، که عين اول جامع اطوار شريعت باشد، و عين دوم مخزن اسرار طريقت و عين سوم مطلع انوار حقيقت. و باز اجراء زلال نوال5، هر عيني را چند نهر (کلا 16 نهر) که مشتمل بر رشحات4 مطهر و مظهر تفاصيل جمل5 آن باشد مقرّر کرد. و در هر محل که سخن مستدعي بسطي يا مقتضي توضيحي خواهد بود، في الجمله به طريق خير الکلام در آن باب شروعي خواهد رفت….

کتاب اخلاق محسنی که  شبیه اخلاق ناصری خواجه نصیر است.

“انوار سهیلی” شرح و نقد منثور “کلیله و دمنه“ در چهارده فصل است که به درخواست امیر نظام‌الدین شیخ احمد سهیلی نوشته شده.

 کتاب” روضه الشهدا” ، مشتمل بر اولین حکایات پرسوز و گداز در مصائب اهل بیت است . اصطلاح “روضه خوانی”، به دلیل استفادة روضه خوانان از این کتاب، مصطلح گردید.

تفسیر حسینی: تفسیری از قرآن که مابین سال‌های ۸۹۷ و ۸۹۹ و به نام علی‌شیر نوایی به رشته تحریر درآمد.