ریاست حوزه هرات برشنا

نام ریاست: حوزه هرات برشنا

رئیس بر حال: وحید کامرانی

آدرس: جاده شهر نو- بین چوک گلها و چوک شهر نو- جنوب جاده- ناحیه دوم شهر هرات

تاریخچه برق در افغانستان

اریخچه وزارت انرژی وآب

اولین دستگاه برق آبی در زمان امیر حبیب‌الله خان در جبل السراج ایجاد شد;، هدف از ایجاد این دستگاه، انتقال برق به کابل بود که در نخست، ارگ شاهی و شماری از خانواده‌های ماموران عالی‌رتبه ونزدیکان دربار، از نور برق آن استفاده می کردند.

 از همان آغاز، تا زمان سلطنت محمد ظاهر‌شاه، موضوع برق توسط شرکت برقی، که در آن زمان ایجاد شده بود به پیش برده می‌شد.

با آغاز فعالیت دستگاه‌های برق چک‌وردک، ماهی‌پر و نغلو، تولید برق در کشور افزایش یافت و در همین زمان شبکه‌های تمدید خط برق از مرگزهای یاد شده، بیشتر شد و فعالیت شبکه‌های توزیع برق در داخل شهرکابل  وسعت یافت.

اما مساله آب کشور؛ درگذشته مسایل آبی کشور توسط وزارت زراعت وآبیاری مدیریت می گردید. که بیشتر مسایل زراعتی را تشکیل می داد.

از این‌جهت تا آن زمان درمورد آبهای کشور، تنظیم واستفاده آن در بخش زراعت وصنعت، تحقیقات صورت نگرفت.

تا اینکه در دهه چهل میلادی، قرارداد انکشاف وادی هلمند وارغنداب برای استفاده از آب دریاهای یاد شده، با کشور آمریکا به امضا رسید. از این پس متخصصان امریکایی عملا درساحه کارهای ساختمانی بندهای آب‌گردان کجکی روی دریای هلمند و دهله روی دریای ارغنداب تا زمان بهره برداری آن اشتراک داشتند.

و پس از این، استیشن‌های هایدرولوژیکی (آب سنجی) را که روی دریا‌های یاده شده نصب گریده بود، رسمآ به دولت افغانستان (وزارت زراعت) تسلیم کردند.

در اوایل دهه پنجاه خورشیدی، با ارتقای ظرفیت ریاست سروی آب و خاک، ریاست عمومی آب‌یاری ومنابع آب در تشکیل آن  اضافه شد و مرکز آن به بلاک‌های مکروریان اول انتقال گردید.

پس از روی‌کار آمدن نظام جمهوری در کشور، ریاست عمومی برشنا و ریاست عمومی آبیاری ومنابع آب، زیر نام وزارت (آب و برق) در کابینه محمد داود خان به فعالیت آغاز کرد و تا هفت ثور 1357 ادامه یافت.

کودتاه سیاه هفت ثور 1357، همان‌گونه که در دیگر بخش‌ها به‌ویژه عرصه سیاسی کشور هرج ومرج ایجاد کرد بخش آب و برق کشور هم در امان نماند. شورای انقلابی حزب خلق منصور “هاشمی” را در راس وزارت آب وبرق کشور گماشت که آغاز کننده رکود فعالیت‌های آب وبرق در کشور بود. به گونه‌ی که کادرهای ورزیده و  با تجربه این وزارت نو‌پا ناگزیر  به ترک وظیفه شدند.

با پیروزی انقلاب اسلامی درثور 1371 و انتقال قدرت سیاسی به مجاهدان، مولوی شاهرخ “گران” به‌حیث وزیر آب وبرق معرفی گردید در این زمان و به دلیل افزایش جنگ‌های داخلی در کابل، وزارت آب وبرق موقتا به تعمیر 18 منزله منتقل گردید که متاسفانه اکثر اسناد وداشته‌های علمی مربوط به آب وبرق ودارایی‌های ذخیره شده جنسی موجود از بین رفت، پس از مولوی گران انجنیر محمد ایوب وزیر آب وبرق گردید و مرکز وزارت به ساختمان‌های مربوط این وزارت در بادام باغ نقل مکان نمود.

با روی کار آمدن اداره طالبان وزارت آب وبرق به مولوی محمد جان سپرده شد و این وزارت مانند دیگر وزارت خانه های‌کشور به رکود مطلق مواجه گردید

 پس ازسقوط طالبان وایجاد اداره موقت، منگل حسین، امور وزارت آب و برق را به عهده گرفت و پس از آن شاکر کارگر در راس وزارت آب و برق قرار گرفت و مقر آن از بادام باغ به ساختمان کنونی آن در سرک دارالامان منتقل گردید.

 پس از پایان دوره انتقالی و موقت، و روی کار آمدن حکومت انتخابی آقای کرزی، محترم امیرمحمد اسماعیل خان پس از معرفی به مجلس نمایندگان و گرفتن رای اعتماد، به عنوان وزیر انرژی و آب کشور برگزیده شد و تا سال 1392 یعنی دو دوره را به عنوان وزیر انرژی و آب کشور ایفای وظیفه کرد.

پس از امیر محمد‌اسماعیل‌خان، محمد عارف نورزایی برای مدتی به عنوان وزیر انرژی و آب ایفای وظیفه کرد.

با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی، محترم انجینیر علی‌احمد “عثمانی”، پس از گرفتن رای‌اعتماد از مجلس نمایندگان، به عنوان وزیر انرژی و آب برگزیده شد که از آغاز کار شان در این وزارت،  کارهای بزرگی در عرصه بند‌سازی و ایجاد پایگاه‌های انرژی و آب  کشور صورت گرفت و همچنان  قراردادهای مهمی برای ساختن زیر‌بناهای  آبی کشور با موسسه‌ها و کشورهای حمایت کننده به امضاء رسید.