مجله دوربین دانشنامه هرات، ادبی، فرهنگی، هنری و اجتماعی 
هرات باستان، با تاریخی چند هزار ساله، زبانزد همگان بوده و متکی بر فرهنگ بومی و ارزش‌های معنوی است که آثار بجا مانده از ادوار مختلف تاریخی، خود گویای این حقیقت است.
هرات، محل سکونت ادبا، عرفا و شعرا، هنرمندان و صنعت‌گران، معلمان و اندیشمندان، مبتکران و خردمندان، سیاستمداران و حقوق‌دانان، عیاران و پهلوانان است و این سرزمین به ریشه‌های مهرورزی و دوستی، عشق و معرفت و صلح متکی است، همان‌طور که در گذشته و برای پیشینیان ما نیز این گونه بوده و در تاریخ درج گردیده است.
در این راستا و در عصر حاضر، دفتر آژانس همکاری های جمهوری ترکیه ( تیکا ) در هرات، برنامه های زنجیره ای و ادامه داری را به هدف تقدیر از اساتید، شعرا و نویسندگان نامدار افغانستان روی دست گرفته است که یکی از تازه ترین این برنامه ها، به تقدیر از محقق نامدار کشور، « استاد عبدالغنی نیکسیر» اختصاص داشت.
مراسم تقدیر از استاد عبدالغنی نیکسیر دومین برنامه ای است که در طول ماه عقرب امسال از سوی دفتر تیکای ترکیه توام با اهداء تقدیر نامه به مفاخر این کهن دیار، برگزار گردیده است. در اول ماه عقرب امسال نیز به بهانه گرامیداشت از هشتادمین سالگرد تولد « استاد حیدری وجودی » مراسم تقدیر و گرامیداشت از وی به عمل آمد.
در این مراسم تقدیر از استاد عبدالغنی نیکسیر علاوه بر استاد نیکسیر، ارغون علی چنار ( مسئول دفتر تیکا در هرات ) نیز سخنرانی نموده و از نیم قرن کارکرد های ادبی وی با اهداء لوح تقدیر، گرامیداشت به عمل آورد.
گفتنی است، استاد عبدالغنی نیکسیر در سال ۱۳۲۱ خورشیدی در محله‌ی خواجه عبدالله مصری، از محله‌های قدیمی شهر هرات، دیده به جهان گشود.
عبدالغنی مکتب را در هرات تمام نموده و سپس راهی دانشگاه کابل شد. وی در رشته ژورنالیزم دانشکده‌ی زبان و ادبیات آن دانشگاه به تحصیل پرداخت.
عبدالغنی نیکسیر، زمانی که هنوز دانش‌آموز دوره‌ی لیسه بود، برای روزنامه‌ی اتفاق اسلام و برخی نشریات دیگر از جمله مجله‌ی ژوندون مطلب می‌نوشت. نشر مطالب او در مطبوعات معتبر کابل و هرات، زمینه‌ی حضورش در بخش ژورنالیزم دانشگاه کابل را فراهم کرد و او موفق شد به عنوان نخستین هراتی سند لیسانس ژورنالیزم را به دست آورد.
استاد نیکسیر در ایام کودکی و زمان دانشجویی روزگار سختی را پشت سر گذاشته است. وقتی خاطره‌ای از دوران تحصیل در دانشگاه کابل را روایت می‌کرد، چشمانش با اشک تر شد. او هم‌زمان با تحصیل برای تامین مخارج خانواده‌اش تدریس می‌کرد و درآمد اندک به دست آمده از تدریس را برای خانواده به هرات می‌فرستاد، در حالی‌که برای دانشجویان دیگر، خانواده‌های‌شان پول می‌فرستادند.
برخی دانشجویان و حتا استادان دانشگاه با کنایه به او می‌گفتند کمی بیش‌تر غذا و میوه بخور تا چاق‌تر شوی! به این ترتیب، بدن ضعیفش را به سخره می‌گرفتند.
مدیرمسوول مجله‌ی هرات
روزگار سخت کودکی و دانشجویی با همه‌ی مشقت‌ها و مشکلات برای استاد نیکسیر به پایان رسید و او در سال ۱۳۴۵ خورشیدی رشته‌ی ژورنالیزم را تمام کرد و به هرات برگشت.
نیکسیر پس از بازگشت به هرات، در روزنامه‌ی اتفاق اسلام مشغول شد و حدود سه سال برای آن مطلب نوشت. او در سال ۱۳۴۸ خورشیدی مدیرمسوول مجله‌ی هرات شد و این مجله با مطالب متفاوت و بخش‌های گوناگونی که به آن اضافه شد، جان گرفت. در مجله‌ی هرات بخش‌های ویژه‌ای برای جوانان، شعر، هنر، طنز و فکاهی، خانواده، صحت و انتقادات وجود داشت و نویسنده‌گان و شاعران هراتی مطالب خود را برای چاپ به این نشریه ارسال می‌کردند. برخی شاعران با زبان شعر و به گونه‌ی کنایه‌آمیز از عمل‌کرد مقام‌های محلی به ویژه شهردار انتقاد می‌کردند.
چاپ مجله با امکانات بسیار اندک آن زمان دشوار بود و جلد اصلی مجله‌ی هرات به دلیل نبود امکانات در کابل چاپ می‌شد و مدیرمسوول مجبور بود هر سه ماه یک مرتبه برای چاپ جلد به کابل برود.
استاد نیکسیر ۱۰ سال مدیرمسوول مجله‌ی هرات بود. با کودتای هفتم ثور سال ۱۳۵۷ خورشیدی، او از هرات به کابل فرستاده شد و مسوولیت مجله‌ی تحقیقی «کوشانی» را برعهده گرفت. این مجله زیر اثر مرکز بین‌المللی کوشانی‌ها در بخش باستان‌شناسی وزارت اطلاعات و فرهنگ فعالیت داشت. بعدها آقای نیکسیر رییس این مرکز شد. وظیفه‌ی این مرکز، پژوهش در زمینه دوره تاریخی کوشانی‌ها بود که سال‌ها پیش از میلاد مسیح حکم‌روایی داشتند.
