اَنه ای هم از چاپ بیرو شد

اَنه ای هم از چاپ بیرو شد
گپ ازی قراره که همی انتشارات آن دوصد و پنجاتا دوبیتی از ممد آصف رحمانی‌ر کتاب تیار کرده و به نوم “آ دلارام” به کتاب فروشی‌ها شهر رَی کرده.
بُرار و خورای گلی که شَمار دارُم چَن سال پیش از لالا ما رحمانی یک کتاب دَگَم نشر شده بود به نوم سِب و فریب که هَمّه شعرایو سیاسی و اجتماعی بود؛ اما به ته اَزی کتاب نو حتی یک شعرم نیه که از لب و رو معشوق تَه‌تَر آمده باشه و غیر از او هر کدوم از همی دوبیتی‌ها سر شوخی‌رَم خوده مه و شما وا کرده و بی ای که لبخندَکِ بم گوشه لب ما گُل کنه از پیش‌نا تیر شده نمِتونِم.
ای گپا به سر جا خو، اگه هَمی تَو یَکِ‌وردو به شما بُگُم به ته ازی کتاب یک خروار کلیمه هراتیه که تا به حاله به ته هیچ کتابِ نَمِشته نشده باز چی مِگِن؟ یاره… خدا مر دروغ گو نکنه از شیش صد تام بیشتره و مسلمون هَمّه اینار بیامده توضیح هم بداده که همی خدا زده‌ها غیرهراتی هم بفمن که خوده رفق خو چی گفته.
مخصد چند سالِ‌یه که همی دولتیا هَم هوشیار شدن و اسم جاده مخابراتَر خیابون فردوسی گذیشتن. به ته همی خیابون از روبرو فردوسی دوازده مِتونن ای کتابَر از دفتر انتشارات آن بم یک صدی سرخ بخرن. اگرم تنبلی مِکَردن از دم کتاب خونه عامه، یا از کتابفروشی مومنی بستونن یا از ابن عربی. به تَه جاده باغ آزادی شهرِ کتابم داره و دم دروازه دانشگاه کتابفروشی قدس هم داره.
دگه دل شما

ها راستی ای هم جیزَّک:

نگارا دَم به دَم نازِ تو بَم دل
نگاهِ فتنه اندازِ تو بَم دل
دَمی که فیشنی می‌ری عروسی
هَمُو تُمُن کَرِب‏نازِ تو بَم دل

شَو و رُز از غما مَی مِزنُم مه
به کُنجی شیشته، لَی‏‌لَی مِزنُم مه
به یادِ قدِ موزونِ ربابه
گهی تار و گهی نی مِزنُم مه

به تَاوِستُن که سَو سخته خداجو
رُزار تا شُم دَرَو سخته خداجو
اِینا کُو هیچی، اِی شَوای چله
بدونِ جُره خَو سخته خداجو

دگه کفترخُنا کفتر نداره
لبِ چشمه پری‌پیکر نداره
به سرِ پُل نگو دختری دیدُم
پلِ مالُن دگه دختر نداره

اِی کارا پوچ و بی‌رنگ‌ر گُمِش کُو
نزن بَم شیشه‌ها سنگ‌ر، گُمِش کُو
بِشی پِیشُم که چای نُقلی بیارُم
لالایِ قندِ مه جنگ‌ر گُمِش کُو