مجله دوربین دانشنامه هرات، ادبی، فرهنگی، هنری و اجتماعی 
در دهه چهل ی خورشیدکه نخستین تجربه فرایند دمکراتیزه شدن در افغانستان به وقع پیوست و به دهه دموکراسی موسوم شد، زنان حق حضور در پارلمان کشور را بدست آوردند. در واقع مسئله «حضور زنان» در در دورهء دوازدهم شورای ملی مطرح شد و زنان نیز برای نامزد شدن در انتخابات پارلمانی تشویق شدند. بدین‌ترتیب در سال ۱۳۴۴ بانو بدیعه احراری از هرات آمادگی خویش برای حضور در مبارزات انتخاباتی دورهء دوازدهم شورای ملی اعلام کرد.
بلی! خدیجه بدیعه احراری یکی از چهار زن وکیل در تاریخ سیاسی معاصر افغانستان است که برای اولین بار در پارلمان راه یافت،
داکتر اناهیتا راتب زاد، رقیه ابوبکر و معصومه عصمتی وردک سه زن دیگر اند که در دورهء دوازدهم شورای ملی افغانستان در سال 1344 به حیث وکلای زن از ولایات کابل، وردک و قندهار انتخاب شدند.
خانم احراری وکیل ولایت هرات، یگانه ولایتی که در آن زمان وکیل زن در شورا داشت، پیش از ورود به پارلمان به حیث معلم و مدیر یکی از مکاتب دخترانه – ملکه جلالی – این ولایت ایفای وظیفه می نمود.
وی که فارغ التحصیل صنف دوازدهم مکتب بود، بعد از تصویب قانون اساسی جدید افغانستان که بر اساس احترام به دموکراسی و آزادی بیان بناء شده بود، به عنوان تنها نماینده زنان در هرات کاندید شد و در کنار سایر نامزدان به رقابت برخاست.
ناگفته نماند که خانم احراری در آن زمان با رقیبان مطرحی چون سید آقا کلالی و محمد شاه رحمتیان رو برو بود که سرانجام در انتخابات ماه سنبله سال 1344 به همراه داکتر رحمتیان به دور دوازدهم ولسی جرگه کشور راه یافت. پیروزی قاطع خانم خدیجه احراری در مقابل نامزدان مرد در آن دوره بخاطر آن صورت گرفت که اهل معارف هرات در انتخابات آن دوره به صورت همه جانبه از وی حمایت کردند. خدیجه احراری خواهر بانو صاعقه احراری اولین مدیر مسئول مجله نسوان هرات به نام مهری می باشد.
