تداوم جرم و جرایم زیر پوست شهر

چهارتن از کارمندان یک شرکت راه سازی که در ولسوالی شیندند هرات ربوده شده بودند، با تلاش بزرگان محلی ازچنگ آدم ربایان آزاد شدند.
یک پولیس در حوزه امنیتی پائین آب، هدف گلوله مردان ناشناس قرار گرفت.
موتورسایکل سواران تفنگ دار در منطقه اسپین ادی شهر هرات دو سرباز پولیس را به رگبار گلوله بسته، کشتند.
درگیری برسریک میموری منجربه قتل جوانی در هرات شد.
اینها گوشه اي از عناوین خبری رسانه ها مربوط به وقوع قتل های ناگواریست که طی روز های اول سال 1398 ، اتفاق افتاده است و متاسفانه خیلی هم زود به فراموشی سپرده می شوند.
یاد مان نمی رود که در شماره 105 ماه دلو 1396 ماهنامه دوربین نیز با بر شماری رویداد های جنایی اولین ماه فصل زمستان آن سال، نگرانی مان را اینگونه ابراز داشتیم:
هرگاه پیرامون اتفاقات دلخراشی که در گوشه و کنار این شهر و دیار اتفاق می افتد، نگاه کنیم و متوجه دل نگرانی شهروندان و هموطنان عزيز مان در مواجهه با آنها شویم، خواهیم دید که ما به وحشتناک‎ترین پدیده های اجتماعی گرفتار شده ایم. زیرا از اول صبح تا پاسی از شب،‌ خبر وقوع چندین  اتقاق ناگوار و برخورد های نامطلوب را از طریق رسانه های محلی و یا هم از طریق نقل نمودن شفاهی دوستان و اطرافیان مان می شنویم،‌ ولی هیچ روزنه ای برای بهبود وضعیت مشاهده نمی کنیم و هیچ کار بنیادی برای رفع این ناهنجاری‎ها نمی بینیم.

اگر حملات انتحاری،‌ بمب گذاری ها، قتل های فجیع، جرایم اجتماعی نسبتاً بزرگ و سایر مواردی که به صورت رسمی از سوی رسانه های دیداری و شنیداری منعکس داده می‎شوند، بگذریم،‌ صدها پدیده‎ی عادی دیگر نیز در پیرامون مان قابل مشاهده اند. مگر اتفاقات ناگوار تری از سرقت وسایط نقلیه همچون موتر و موتر سایکل و مبایل های دست داشته شهروندان که بصورت فزاینده ای در طول هر شبانه روز اتفاق می افتد، وجود دارد؟
یا اینکه فروش پرچون مواد مخدر در گوشه و کنار این شهر و دیار و سرقت های مسلحانه ای که از بعضی دوکاکین سطح شهر صورت می گیرد، از جمله نگرانی های کنونی ما نیست؟
چاقو کشی در ملاء عام ، تیز رانی های نگران کننده که سبب وقوع حوادث ناگوار منجر به زخمی شدن و فوت شهروندان می شود، جزئی از رفتار های روزمره‎ی عده ای از افراد شده است که متاسفانه قبل از وقوع هرگونه حادثه ای، از آن جلوگیری به عمل نمی آید.
بسیاری از شهروندان عنوان می کنند که در جاده های اصلی و فرعی  شهر برخی جوانان موتر سایکل سوار  به راحتی مبایل ها و وسایط نقلیه شهروندان را به سرقت می برند.
گویا تکرار همیشگی اینگونه حوادث، هیچگونه چاره یابی برای مهار آنها به دنبال ندارد و از این وضعیت نتیجه‎ می‎گیریم که شعار مسئولان امنیتی مبنی بر اینکه « ما بیداریم، شما آرام بخوابید» راه به جایی نمی برد.
از جانب دیگر در میان عده ای از افراد، چنان منفعت‌طلبی و انتقام گیری شخصی رواج  نامطلوب یافته که همه روزه شاهد وقوع اتفاقات ناگواری از قبیل قتل، مجروحیت، ضرب و شتم و سرقت های متعدد وسایل نقلیه و مبایل های دست داشته شهروندان این شهر و دیار هستیم.
این درحالی است که اگر نگوییم مسئولیت برخورد با تمامی ناهنجاری ها و افراد قانون شکن بر دوش پولیس است ، بدون شك، یكی از اساسی‌ترین فعالیت های این ارگان امنیتی، مهار نمودن جرم و جرایم در تمامی ساحات تحت مسئولیت به شمار می آید.
و طبعاً اگر خدای نخواسته فدا کاری و ایثار به هم نوعان در وجود منسوبین امنیتی وجود نداشته باشد؛ به هیچ وجه هیچ فعالیتی در مقابله با جرم و جرایم، مفید و مثمر ثمر واقع نخواهد شد.
از اینرو خاطر نشان باید کرد که مقابله با خاطیان و جنایتکاران که همه روزه دست به اعمال خشونت آمیزی از قبیل قتل و سرقت های مسلحانه می زنند، كاری سهل و آسانی نیست. برنامه‌ریزی می‌خواهد و مهم‌تر از همه، مقابله قاطعانه برای گرفتاری از سوی مقامات امنیتی و اعمال مجازات های سنگین از سوی مراجع عدلی و حقوقی می طلبد.
حال باید پرسید، براستی چه نهاد هایی مسئول سامان بخشیدن به وضعیت کنونی می باشد؟ آیا نباید به موضوع قتل های مسلحانه که طیف های مختلف جامعه را نشانه گرفته است، چاره ی اساسی اندیشیده شود؟