پارلمان 1949-1952 برابر با 1328 تا 1331 خورشيدي در ادبيات سياسي افغانستان به نام دوره ء هفت شوري شهرت دارد، شماري از نويسنده گان بر اين باور اند که در انتخابات اين پارلمان حکومت نخواسته است تا به مداخله بپردازد تا دست کم به مانند گذشته ها افراد مورد نظر خود را به پارلمان بفرستد .
بر اساس گفته ء صباح الدين کشککي در کتاب دههء قانون اساسي از اين پارلمان به نام شوراي ليبرال نيز ياد شده است. باز هم به گفته ء کشککي شاه محمود خان هدايت داده بود تا اعضاي مجلس شوري بدون مداخلهء حکومت انتخاب شوند.
اين انتخابات پارلماني شور و هيجان بزرگي را در ميان شهريان کابل پديد آورد و آن ها با علاقه مندي به پاي صندوق هاي راي رفتند.
در نتيجه شماري از شخصيت هاي ملي ، روشنفکران و رهبران حزبي به نماينده گي از شهريان کابل و شهر هاي ديگر در پارلمان راه يافتند.
از ولایت هرات نیز چهره های سرشناسی به دور هفتم پارلمان راه یافتند که عبارت اند از:
استاد صلاح الدين سلجوقي
عبدالواحد بهره
دورهء هفتم شوري را ميتوان نخستين تجربه دموکراسي خاندان حاکم خواند . اين که حکومت و خاندان نخواستند تا در انتخابات اين دور مداخله کنند ، ممکن انتظار داشتند تا مردم و روشنفکران را در برابر يک آزمون تاريخي قرار دهند که آيا آنها به پاس اين دموکراسي اهدايي به ثناخواني خاندان مي پردازند و يا اين که دامنهء خواست هاي سياسي اجتماعي خود را گسترش مي دهند و نهايتاً درد سر هاي تازه يي براي حکومت و خاندان پديد مي آورند.
يکي از درخشانترين کار هاي که در اين پارلمان عملي گرديد اين است که در اين دوره ، پارلمان توانست به سال 1950 قانون مطبوعات را به تصويب برساند که در آن به نشريه هاي ؛غير دولتي نيز اجازه ءنشرات داده شده بود.
چنين بود که دور ديگري از مطبوعات آزاد در افغانستان آغاز يافت.
در اين پارلمان بر کار کرد هاي دولت انتقاد مي شود و درآن بحث هاي جديي به راه مي افتاد.
دوره ء هفتم شوري را شايد بتوان از بسا جهت يکي از درخشان ترين دوره هاي پارلماني در افغانستان خواند.شايد به همين دليل بود که در دوره ء ديگر دولت به گونهء گسترده در انتخابات مداخله کرد و تا آن جا که امکان داشت از ورود شخصيت هاي ملي ، روشنفکر و حزبي جلو گيري گرديد.