در شهر هرات، کسی را سراغ نخواهی داشت که با نام نثاراحمد وطن‌دوست، مشهور به داکو آشنا نباشد. نثار داکو از کاکه‌های مشهور ولایت هرات در غرب کشور، چهارشنبه شب ( ۱۷ ماه اسد) رخت سفر از این دنیا را بست. او ۶۷ سال سن داشت و در روستای «مالان» ولسوالی گذره هرات دیده به جهان گشود.

کاکه‌ها یک طبقه اجتماعی هستند که سبک زندگی و گفتارشان از مردم دیگر متمایز است و این طبقه، بازوی توانمند افراد نیازمند در مقابل ستمگران تلقی می‌شوند.

قد بلند، اندام تنومند با پیراهن سیاه و تنبان سفید گشاده، کفش‌های قرص پرنقش و نگار و چوپ دستی سیاه رنگ‌اش، ویژه‌گی‌ها منحصر به فرد نثار داکو در هرات شمرده می‌شد.

تشیع جنازه نثار داکو، روز پنج شنبه در منطقه‌ی گازرگاه شهر هرات برگزارشد. از نثار داکو ۱۰ پسر و ۸ دختر باقی مانده است.

سردار احمد، پسر نثار داکو گفته است: «پدر ما افتخار ما بود که ۴۵ سال با لباس و نام نشانی که داشته است. نه کسی از زبان و نه از دست پدرم آزرده بود و همین نام پدر ما، برای ما افتخار هست.»

نثار داکو هنگامی که دانش‌آموز صنف چهارم مکتب بود، به دلیل مرگ پدرش و فقر اقتصادی، مجبور به ترک مکتب به‌خاطر بر آورده ساختن نیازهای مادی خانواده‌اش شد. او در آن زمان، متقبل سختی‌های زیادی شد؛ از کارکردن در گاوداری تا نوایی و دیگر شغل‌ها.

اما چگونه نثار احمد وطن دوست، به کاکه‌گی روی آورد؟

پسران نثار داکو گفته‌اند که پدرشان با رسیدن به سن جوانی، انگیزه‌اش برای کمک به مردم ضعیف برجسته شده است و به همین خاطر، راه و رسم کاکه‌گی را در پیش گرفت.

در مراسم تشیع جنازه نثار داکو روز پنج شنبه (۱۸ ماه اسد)، در منطقه گذرگاه شماری زیادی از باشندگان هرات شرکت کرده‌اند. این باشندگان از او به عنوان فرد نیک نام می‌برند.

عبدالظاهر از همسایه‌های نثار داکو گفت: «نثار داکو، یک شخص وطن‌دوست، خدا ترس و یک مرد واقعی بود. او برای مردم هرات افتخار بود. نثار احمد، داکوی هرات نبود، داکوی افغانستان بود. هر قدر که تعریف کنیم، کم است از او».

رسم عیاری و کاگه‌گی جز افتخارات مردم افغانستان پنداشته می‌شود. ولی شاه بهره، آگاه فرهنگی ، گفت که در طول تاریخ عیاران زیادی در مقابل ستمگران قامت راست کرده‌اند و هرازگاهی این عیاران گره‌گشایی مشکلات اجتماعی، سلاطین و حاکمان محلی بوده‌اند؛ چرا که این افراد از نفوذ مناسبی در میان مردم عوام برخوردار بوده‌اند.

این آگاه فرهنگی پیرامون نثار داکو گفت: « نثار داکو شخصیتی که ۴۰ سال یک رنگ لباس پوشیده است. لباس ظاهری او با لباس باطنی‌اش یکی بود. در دردهای مردم افغانستان نا ‌آرام بود و به امید روزی زندگی می‌کرد که این دردها رفع شود و افغانستان پیشرفت کند».

پیشتر نثار داکو گفته بود که کاکه‌گی در هرات رو به زوال هست و حتی در میان فرزندان خودش، کسی پیدا نشده‌است که راه و رسم او را در پیش‌بگیرد.