منبع: (آرشیف مطبوعات چاپی فرهنگسرای دوربین— هرات)

اینکه مطبوعات در زمینه اطلاع رسانی در جهان نقش تاثیر گذاری داشته و چه بسا باعث تغییر و تحول در نظام های حکومتی برخی از کشور ها شده اند، جای هیچ گونه شک و شعبه ای نیست. همچنانی که در برهه ای از تاریخ معاصر این شهر و دیار تنها روزنامه دولتی هرات یعنی روزنامه اتفاق اسلام نیز، نقش اثرگذاری در تحریک هرچه بیشتر مردم برای تبارز نارضایتی ها از حکومت وقت—خلق و چرچم—در سال ۱۳۵۷ خورشیدی داشته است. این روزنامه طی آن ایام ضمن حمایت وافر از حکومت و نگارش مقالات تحریک کننده، سبب توهین بسیاری از مردم از جمله جامعه روحانیت و سرمایه دار کشور می شد و همین موضوع در کنار سایر دلایل موجود برای بروز نارضایتی های عمومی،  دامنه مخالفت های مردمی بر علیه حکومت وقت را به حدی بلند برد که سبب خیزش و قیام ساکان ولایت هرات در ۲۴ حوت ۱۳۵۷ گردید.

شاید جالب باشد اکنون که در آستانه ورود به چهلمین سال وقوع این رویداد مهم در کشور قرار داریم، نگاهی اجمالی به یکی از مقالات شدید الحن آن روز های روزنامه اتفاق اسلام بیاندازیم که در روز چهارشنبه ، اول قوس ۱۳۵۷ با نگارنده گی و مسئولیت عبدالفتاح » نیوند « با عنوان » اصلاحات اراضی و مرگ فیودال ها « به نشر رسیده است. باید گفت که درج این سرمقاله در مجله دوربین به معنای تایید و رد آن از جانب ما نبوده، صرفاً به خاطر نظر اندازی به بخشی از تاریخ مکتوب این شهر و دیار صورت گرفته است.

گفتنی است، فرهنگسرای دوربین که در حال حاضر از هزاران اسناد تاریخی این شهر و دیار حفظ و مراقبت می نماید، از این به بعد خواهد کوشید تا در مناسبت های مختلف، بخشی از آنها را با مخاطبان خود به اشتراک بگذارد. و اما سرمقاله اول ماه قوس ۱۳۵۷ روزنامه اتفاق اسلام:

اصلاحات اراضی . مرگ فیودال ها

به افتخار خوانندۀ که هر لحظه آرزویش برای صاحب شدن زمینی  که روی آن کار کند و نان خورد، بیشتر می شود.

خواننده گان محترم! ما و شما در مرحله ی قرار داریم که ضرورت جدی احساس می شود تا فیودالیزم سرکوب و یا سرنگون شود. و همیشه میگوئیم: مرگ بر فیودالیزم و یا نابود باد فیودالیزم . حال می خواهیم سخنی چند راجع به نابودی فیودالیزم و یا اینکه چه وقتی می توان گفت، » نابود باد فیودالیزم « چیزی بگوییم.

اساس فیودالیزم بر زمین گذاشته شده، به عبارت دیگر همین کار دهقانان بالای زمین و استثمار شدید شان توسط صاحبان زمین هایی که ده ها دهقان بالای آن کار می کنند، میباشد که فیودالیزم را بوجود آورده . حال سوال می شود که با کشتن یا مرتد ساختن تمام فیودال ها »  صاحبان زمین و بزگر فراوان « قیودال نابود می شود یا نه؟

ما جواب میدهیم که بلی. ولی راه درست سرکوبی فیودال ها این چنین راهی نیست، این راهی است که ختمش نه به ترکستان، بلکه به قبرستان می شود. زیرا انقلابیون با رحم ترین، با عاطفه ترین و انسان دوست ترین مردمی هستند که تا امروز  در جهان به میان آمده است و این را در همین نوشته با دلایل می خواهیم شرح دهیم.

ولی بخاطر پیچ در پیچ نشدن سخن مجبوریم، سلسله اصلی را رها نکنیم.

فیودال ها در سابق  و حالا هم «  می گویند: »  فرزند یتیم را نه زن، ولی نان بغلش را بگیر« .

چنانچه که دولت خلقی ما با اتخاذ فرمان شماره ششم، خشت زیر پای فیودال را بیرون کشید و با انفاذ و تطبیق قانون اصلاحات ارضی، فیودال را به اصطلاح ما از هفت منزله به سیاه چاه خواهد انداخت و نابود خواهد کرد.

چقدر زیباست، فیودالی که بخاطر بدست آوردن یک جریب زمین ، خانه صد بزگر را خراب، هزار بی وجدانی را مرتکب و هزار و یک قسم رو به قبله خورده است، در مقابل هیات تقسیم زمین، از بس بی تابی و وحشت مثل ملخ صحرایی جست و خیز کند و مانند شتر برقصد ، ولی نتواند بگوید: چرا زمینم را به بزگر میدهید؟ و چقدر مرحمتی از جانب انقلاب!

فیودالی که از اجداد خود، اجداد بزگر را استثمار کرده و مزد زحمت و عرق ریزی اش را خورده، اکنون همه زمین را از او میگیرند و می گویند: هزار سال دیگران کاشتند و تو خوردی، اکنون خودت بکار و خودت بخور. چه قدر مرحمتی که انقلابیون می کنند:

به فیودال هایی که هر حجرۀ وجودش یک دارالفساد است، باز هم خطاب می کنند که:

ای انسان، ای آنانی که تا اکنون بی وجدان بوده ای، ای آنانی که همه چیزت فدای شکمت شده بود، ای آنانیکه به بزگر ها به چشم حیوانی میدیدی یه خود آ، هنوز سر وقت است، ببین با همه نارسایی های انسانی که داری، باز هم به تو وقت میدهیم که کار کنی ، به تو وقت می دهیم که نان خوری و بالاخره به تو وقت میدهیم که مزد دست خود را خودت بخوری نه دیگران..

ولی اگر از ما پرسیده شود که اگر با همین قدر مرحمت و گذشت انقلابیون باز هم فیودال انسان نمی شود، گناه از کیست؟

ولی فیودالی که تا این اندازه مورد بخشش قرار می گیرد ، نفهمد ، جزایش چیست؟ ما جواب میدهیم که گناه از فیودال است و جزایش این است که مثل داود دیوانه، کشته و یا توسط بزگر به گاوخانه شود، بدست همان بزگر های با غیرتی که غیودال را از هر چیز پست تر می شمرند.

فیودال رو به زوال! آرزومندیم هرچه زودتر خود را برای تصفیه حساب آخری یعنی دادن زمین آماده کنید و سرکشی نکنید. زیرا وفای شما بر بقای شما تمام می شود.

و ای دهقانان رو به بقا! آرزومندیم هرچه زودتر خود را برای سرکشان از اصلاحات ارضی »  سرکس«  جور کنید و آنها را منقاد سازید.

شرط اول اصلاحات ارضی آنست که خود دهقان جرات و شهامت از خود نشان دهند و یا به عباره دیگر: از خلق حرکت باشد و از دولت خلق برکت