زندگینامه نمایندگان مردم هرات در دور دوازدهم ولسى جرگه

سومين قانون اساسي در افغانستان به سال   1964 برابربا( 1343)  نا فذ گرديد و بر اساس آن به سال (1344) دور ديگري پارلمان در کشور آغاز شد که به نام دورهء دوازدهم  شوري شهرت دارد.

خدیجه بدیعه احراری یکی از چهار زن وکیل در تاریخ سیاسی معاصر افغانستان است که برای اولین بار در دور دوازدهم پارلمان کشور  راه یافتند،

داکتر اناهیتا راتب زاد، رقیه ابوبکر و معصومه عصمتی وردک سه زن دیگر بودند که در دورهء دوازدهم شورای ملی افغانستان در سال ۱۳۴۴ به حیث وکلای زن از ولایات کابل، وردک و قندهار انتخاب شدند.
خانم احراری وکیل ولایت هرات، یگانه ولایتی که در آن زمان وکیل زن در شورا داشت، پیش از ورود به پارلمان به حیث معلم و مدیر یکی از مکاتب دخترانه این ولایت ایفای وظیفه می نمود.

اين دور پارلماني   در روز تولد  ظاهرشاه  در چهارده ء اکتوبر 1965 با سخنان او  گشايش يافت که  216 تن عضو داشت.

در دههء دموکراسي پارلمان در دو دور به کار خود ادامه داد. يکي پارلمان دوره ء صدارت  داکتر يوسف که به سال1965  ميلادي برابر با 1344 خورشيدي به کار آغاز کرد.، دور ديگر پارلمان دوره ء اعتمادي که به سال 1969 برابر با1348 گشايش يافت.

انتخابات  پارلماني دورهء داکتر يوسف به مقايسه ء  دور دوم آن در زمان صدارت اعتمادي  نسبتاً در شرايط دموکراتيک تر و آزاد تري صورت گرفت. دست کم  مداخله ء  دولت در انتخابات اين  دوره  به مقايسهء دوره ء دوم  چندان مشهود نبود . شايد  حکومت و خاندان سلطنتي پس از ده سال صدارت ديکتاتورانه ء داوود خان خواستند تا انتخابات دور از مداخله ء حکومت صورت گيرد ؛ اما دولت نتوانست تا آخر در اين ارتباط بي غرض باقي بماند. چنان که  در دوره ء دوم دولت  نه تنها از انتخاب شماري از شخصيت هاي ملي ، روشنفکر و سياسي و حزبي جلو گيري کرد ؛ بلکه با مداخله ء خود  توانست تا  گماشته گان خود را  نيز به پارلمان بفرستد.

در دوره دوازدهم فعالیت پارلمان، برای نخستین بار در سال ۱۳۴۳، با به وجود آمدن تفکیک قوای سه گانه، مجلسی مقتدر و با صلاحیت ایجاد شد.

نخستین انتخابات پارلمانی “دهه دموکراسی” در سنبله/شهریور ۱۳۴۴ برگزار شد که به نظر می‌رسد، از لحاظ دموکراتیک بودن تا آن زمان در افغانستان سابقه نداشت.

بر اساس تقسیمات اداری جدید، طی این انتخابات ۲۱۶ نماینده، از همین تعداد حوزه انتخاباتی در سراسر کشور وارد مجلس نمایندگان شدند.

این نخستین بار بود که نمایندگان مردم از مناطق مختلف و با زبان‌ها، قومیت‌ها، مذاهب و فرهنگ‌های مختلف به طور آزادانه با هم در صحن یک مجلس گفت‌وگو می‌کردند.

پارلمان دور دوازدهم را دکتر عبدالظاهر از لغمان ریاست می‌کرد و ریاست محلس سنا به عبدالهادی داوی مشروطه‌خواه رسید که دیگر پیر شده بود.