نجف علی معروف به خالوی شوقی در سال 1305 شمسی در هرات متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی را تا صنف هفتم در مکتب رشدیه هرات به پایان رسانید و بعد به شغل ابریشم بافی که پیشه پدری اش بود، پرداخت. شوقی از همان آوان جوانی، صاحب آوازی گیرا و دلنش بود. او روزها پشت کارگاه ابریشم بافی می نشست و ابیات شاعران هرات, غور و بادغیس را زمزمه می کرد و چنان نیکو می خواند که کارگران شیفته آوازش می شدند. خالو در سال 1325 به سوی کابل عزم سفر کرد. در آن زمان رادیو کابل تازه تاسیس شده بود و جز چند خواننده محدود همکاران هنری زیادی نداشت. خالو همان سال با رادیو کابل آشنا شد و در زمره خوانندگان شوقی آن قرار گرفت. او ترانه های محلی هرات و سرحدات را با شور و لطف زیاد و صدایی دلنشینی می خواند. شوقی در مدت 15 سالی که آوازخوان رادیو بود، سبک و روش خاصی را در اجرای آهنگها و ترانه های خود تعقیب نمود و همین شیوه را سال ها حفظ نمود . او در اجرای ترانه های مردمی هرات غور و یا بادغیس در میان مردم و در رادیو کابل وقت بدیلی نداشت و بنیانگذار سبک نوینی بود. شوقی بدون شک و تردید بهترین آواز خوان هرات در نیم قرن گذشته است. اما تنها دو آهنگ با صدای او در آرشیف موسیقی رادیو افغانستان موجود است. سبک هنری خالو را عده ای از آوازخوانان هرات تعقیب کرده اند که از این میان “غلام دستگیر سرود” موفق تر از دیگران است. او هر چند در یکی دو سال آخر زندگی اش علیل و زمینگیر شده بود، اما بازهم با دلی آکنده از شوق و آرزو، گاهی پشت میکروفون رادیو حاضر می شد و علاقه مندان آوازش را مسرور می ساخت. تا آنکه درد سرطان روز به روز اندام قوی و پرگوشت وی را کاهید و چنان کاهید که خالو که در کابل تمام درهای امید را بر رویش بسته می دید و راهی هرات شد و در اینجا نومیدانه به انتظار دقایق واپسین حیات نشست تا آنکه در روز 13 جوزای سال 1340 شمسی درسنین جوانی با دلی پر از آرزو، به دیار رفتگان پیوست و در صحن زیارت سلطان میر عبدالواحد شهید به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی باد.