الهه ساحل / رادیو کوچه / بخش افغانستان

«صد سال با مطبوعات در هرات» عنوان نمایشگاه چهار روزه‌ای بود که در ماه قبل در ولایت هرات برگزارشد.

این نمایشگاه ازسوی مسئولان یکی از رسانه‌های چاپی «دوربین» در این ولایت برگزار گردید. این همه بهانه‌ای شد تا مصاحبه‌ای کوتاهی را با مدیر مسوول نمایشگاه و مجله دوربین انجام بدهم که هم در مورد نمایشگاه صحبت‌های داشته باشد و هم از «دوربین» برای ما بگوید.

گفته شده است که این نمایشگاه با حضور و استقبال گسترده‌ی فرهنگیان و به خصوص خبرنگاران حوزه غرب افغانستان روبه رو شد.

 «نوراحمد کریمی» مسئول برگزاری این نمایشگاه هدف اصلی برپایی این نمایشگاه، را حمایت از رسانه‌های چاپی و برجسته سازی نقش رسانه در میان مردم اعلام کرد.

قابل ذکر است که نمایشگاه «صد سال با مطبوعات درهرات» به نوع خود تا کنون بی‌سابقه بوده است.

آقای کریمی در کنار اینکه این نمایشگاه را راه اندازی کرده است مدت ده سال است که مجله «دوربین» را نیز از چاپ می‌کشد.

در نخست از آقای کریمی در مورد هدف از راه اندازی این نمایشگاه پرسیدم

هدف عمده ما از راه اندازی این نمایشگاه بیشتر برجسته سازی کار کرد‌های اهل رسانه و مطبوعات در صد سال گذشته را به نمایش بگذاریم. و بتوانیم از این راه تمام زحمات این یک قرن را برای نسل امروز مجسم بسازیم.

-چه ارگان‌های و موسسات دولتی شما را در راه اندازی این نمایشگاه کمک کرده‌اند.؟

در این رابطه خوشبختانه و یا هم بدبختانه هیچ اپانسر شخصی وجود نداشت فقط وفقط همکاران مجله دوربین از هزینه شخصی خود دست به راه اندازی این نمایشگاه زدیم.

– اگرمشخصن در مورد مجله دوربین حرف بزنیم چند سال از چاپ اولین شماره‌اش می‌گذرد؟

از چاپ اولین شماره مجله دوربین ده سال می‌گذرد. که خوشبختانه از‌‌ همان اول مورد استقبال و حمایت خواننده گان خود قرار گرفت. و اکنون این مجله در بیشتر ولایت‌های هم جوار هرات در دسترس است

-مطالبی را که شما در مجله دوربین به نشر می‌رسانید آیا جنبه سیاسی هم دارد یا خیر؟

مجله دوربین در اوایل برای حمایت از بخش‌های فرهنگی و سینمایی این ولایت روی کار آمد. در کنار اینکه به مسایل هنری می‌پرداختیم از مسایل سیاسی روز هم بی‌خبرنبودیم و مطالب و طنزگونه‌های را به نشر می‌دادیم. و دراین اواخر با روی کرد طنزبه مسایل اجتماعی وسیاسی هم پرداخته است.

– مشکل دوربین در برابر مخاطب‌اش چه است؟ آیا دوربین هم مشکل جذب مخاطب دارد؟ ویااصلا خواننده‌ای برای مجله‌های افغانی وجود دارد؟

خوشبختانه‌‌ همان طور که گفتم از اولین شماره تا کنون مخاطب برای دوربین وجود داشته و به جرئت می‌توانم ادعا کنم که در حوزه غرب کشور تنها مجله‌ای که به فروش می‌رسد دوربین است. در حالی که بیشتر مجلات در این حوزه به رایگان توزیع می‌شود اما دوربین در بدل پول به مردم ارایه می‌شود. باید بگویم که در حال حاضر ما به صورت منظم مشترک ماهوار مجله دوربین را باخود داریم. که تقریبا به ۷۰۰ نفر می‌رسد که به صورت منظم آخرهرماه به دستشان می‌رسد. و همین حمایت مخاطب باعث شده است که دوربین در جریان ده سال بدون اسپانسر خاصی به طور منظم به نشر برسد. در مورد مشکلات اگر بگویم خوب سر راه هر کار مطبوعاتی مشکلاتی وجود دارد اما در برابر مجله و کار چاپ و نشر مشکلات بیشتر می‌باشد زیرا توجه و علاقمندی هم روی رسانه‌های دیداری و شنیداری وجود دارد و هم در عرصه اسپانسر‌ها و کمک‌های نهاد‌های دولتی و غیر دولتی تمرکز بیشتر مرکز محور است تا ولایات

-آیا مجله دوربین در جریان این همه سال با سانسور و خود سانسوری هم روبه رو شده است؟

از آنجایی که مجله دوربین نگاه نقادانه‌ای دارد طبیعتن گه گاهی برخی از مطالب به مزاق خیلی از افراد و گروه‌ها خوب نمی‌خورد اما هیچ‌گاه دوربین در پی سانسور و خود سانسوری مطالب و آنچه به نشر می‌رساند نبوده است.

-به عنوان آخرین پرسش چه مشکلات عمده‌ای فرارویی مجله دوربین در هرات وجود دارد؟

ابتدا باید بگویم که عمده‌ترین مشکل خشم و اعمال نفوذ برخی از اربابان قدرت در این حوزه است که بیشتر بر کار مطبوعات سایه انداخته است. که در برخی موارد مانع کار و یا هم تاثیر گذار در کار مطبوعات می‌شود اما در قدم دوم مشکلات اقتصادی که جنبه عمومی در کار مطبوعات در هرات دارد‌‌ همان طوری که یاد آور شدم همه توجهات به نشرات شنیداری و دیداری است و دراین میان روزنامه‌ها و مجلات از این کمک‌ها و توجهات بی‌بهره می‌مانند. این همه گوشه‌ای از مشکلات مطبوعات چاپی در هرات بود که یادآوری کردم اما امید به آینده بهتر همیشه آرزوی ماست.

– با تشکر از نور احمد کریمی مدیر مسوول نشریه دوربین در ولایت هرات

تشکر از شما و از سایت رادیو کوچه جهت گفتگوی که ترتیب شد.

«نوشته فوق می تواند نظر نویسنده باشد و الزامن نظر رادیو کوچه نیست»